ครั้งหนึ่งถึงบ้านเบญ

เบญจมาศ  แสนเสน่ห์  พื้นเพเดิมเคยเติบโตที่ปากช่อง   ได้เรียนชั้นประถมต้นที่  รร. มารดาดรุณีรักษ์  เป็นลูกศิษย์ครูทองมา ปั้นทอง   ครูพิกุล ชินโคตร   จนจบชั้นประถมต้นที่นั่นและมาเรียนชั้นประถมปลายที่  รร. บ้านปากช่อง  (คุรุสามัคคี  1 ) เรียนภาษาไทยกับครูอารีย์  อุตสาหสุข  เรียนภาษาอังกฤษกับครูวัลลีย์  ม่วงประเสริฐ  ครูบุพผา รุจิรวรรธ์  เป็นครูประจำชั้น และมาต่อที่ รร.ปากช่อง จนจบชั้นมัธยม  3 เป็นลูกศิษย์ อจ. สมวงศ์ สุวีระ เมื่อจบจาก รร ปากช่องได้ไปเรียนครูที่ วค สวนดุสิต  จนจบคหกรรมศาสตร์  ( อาหาร )
แล้วมาทำอาชีพในแวดวงอาหารตั้งแต่นั้นมา
ประมาณปี พ.ศ. 2550  เบญจมาศ  ได้กลับมางานศพของเพื่อนที่ปากช่องอย่างคนที่จำอะไรแทบไม่ได้เลย  เพราะปากช่องเปลี่ยนแปลงไปมากและเจริญขึ้นมากมาย
วันนั้นเองที่ได้เจอเพื่อนเก่าหลายโรงเรียนและพูดคุยกันจนมืดค่ำ  และคิดว่าที่เคยคิดถึงปากช่องอยู่เสมอนั้นต้องทำอะไรสักอย่างแล้วเพราะราคาที่ดินพุ่งสูงขึ้นมากจนไม่มีกำลังจะซื้อแล้ว
การที่ได้เลือกผืนดินเเห่งนี้ทำบ้านเบญ  ก็เพราะขณะที่เพื่อนคนหนึ่งจะพามาไหว้เจ้าพ่อเขาใหญ่  ได้ขอให้เบญจมาศช่วยแวะไปดูบ้านที่คนมวกเหล็กมาจัดสรรและสร้างบ้านขายแถวๆบ้านไร่ว่าสร้างไปถึงไหนแล้ว  ตอนนั้นฝนมามืดครึ้มเหมือนจะตกแล้ว  ก้อยากจะไปไหว้เจ้าพ่อก่นที่ฝนจะตก  จึงได้ตั้งจิตอธิษฐานว่าขอเข้าไปดูบ้านและที่ดินกับเพื่อนก่อนแล้วฝนค่อยตกนะ  ซึ่งทุกอย่างได้ดังคำอธิษฐานทุกอย่าง  เมื่อไหว้เจ้าพ่อดูที่ผืนนี้ ก็ไปติดฝนที่เจ้าของที่แปลงนี้ที่มวกเหล็กแทน  ซึ่งหมายถึงการตัดสินใจซื้อที่แปลง เลขที่ 663 บ้านไร่  ต หมูสี  อ ปากช่อง  จ นครราชสีมา
ส่วนชื่อบ้านเบญเขาใหญ่นั้นมีความหมายถึง บ้านของเบญจมาศ ที่เขาใหญ่ และนิคเนมที่เพื่อนๆในเเก๊งให้เธอเป็นโต้โผทุกเรื่องเเละเธอมี่ไซ้ส์บิ๊ก จึงได้อีกนามว่า '' เขานั่นแหละใหญ่ '' ชื่อนี้น้องสาวคนเดียวเป็นคนเลือกให้  ก็มีความหมายให้เล่าได้ประมาณนี้